HANNA WOJDAŁA-MARKOWSKA - W rożnej skali ... malarstwo, tkanina unikatowa - 13.10. - 5.11.2023 r.

Hanna Wojdała-Markowska urodziła się w 1964 r. w Radomiu. W latach 1984-1990 studiowała na Wydziale Włókienniczym w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. W 1990 r. otrzymała dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Gobelinu i Dywanu prof. Antoniego Starczewskiego o raz w Pracowni Malarstwa prof. Wiesława Garbolińskiego. W 1998 roku uzyskała doktorat z Wzornictwa na Wydziale Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W 2007 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1996 r. pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu, od 2007 r. na stanowisku prof. UHT. W latach 2009-2016 kierownik Katedry Struktur Przestrzennych i Teorii Sztuki, od 2017 do 2020 kierownik Katedry Wzornictwa, obecnie kierownik Katedry Architektury Wnętrz i Wzornictwa Ubioru.
W 2018 r. prowadziła zajęcia i wykłady w ramach współpracy Polish – Chinese Education Investment w Modern International Art andd design Academy of Chongging oraz w faculty of Art and Design Univerity in Zhengzhou, Chiny. W latach 2017 – 2019 prowadziła zajęcia w ramach Programu Erasmus+ w Textile and Cloting Department, Lapin Yliopisto University of Lapland, Rovaniemi, Finlandia oraz w Ecole Europeenne Superieure d’art de Bretagne, Brest, Francja.
Uprawia twórczość w zakresie: malarstwa, tkaniny unikatowej, autorskiego ubioru. Prezentowała prace na licznych wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Otrzymała kilkanaście nagród i wyróżnień.

Prezentowane tkaniny i obrazy pochodzą z okresu ponad trzydziestu lat pracy artystycznej, natomiast najwięcej realizacji z ostatnich dziesięciu. Wszystkie stanowią formę osobistych zapisów idei i rzeczywistości. W moich inspiracjach niezmiennie deklaruję fascynacje zewnętrzną urodą znaków przynależących do odległych kultur, światem otaczających nas rytmów, barwnych i ulotnych powidoków, struktur organicznych. Struktury traktuję jako układy budowane z powtarzających się i wzajemnie konfigurowanych elementów formy plastycznej, jak: punkty, kreski, linie, kształty,barwy, materie, reliefy. Drobne elementy sytuowane w rzędach na płaszczyźnie obrazu czy materialne moduły tworzące powierzchnię tkaniny unikatowej tkanej stanowią dla mnie otwartą, inspirującą, uporządkowaną rzeczywistość. Istotna jest dla mnie transpozycja własnych wyobrażeń poprzez wykorzystanie środków ekspresji tkwiących w przenikających się materiach malarsko – tekstylnych. Używam aparatu fotograficznego jako notatnika – szkicownika, w którym zapisuję zauważone struktury zarówno organiczne, jak również geometryczne. Często świat żywych materii budowany gdzieś w ciszy obok nas. Małe i wielkie „dzieła” roślin,, zwierząt czy przenikającego je światła: liście, kora, pajęczyna, fraktale. Codzienne, a niezwykłe. To także fragmenty nowoczesnej architektury ale również pospolita brzydota starych ścian, odzieży, posadzek, chodników, krat czy również mury, ściany mozaiki, dachy, deski, płoty. Regularne linie powtarzalnych liter tekstu czy nieregularne budujące strukturę łąki, zaoranego pola, ściany lasu, tafli wody. To mikro skala pod naszymi stopami i otwarta panorama. Najważniejsza jest dla mnie możliwość transpozycji. Czasem bywa odwrotnie. Obok wizualnych i mentalnych inspiracji w otaczającym mnie świecie znajduję również konkretne przedmioty, drobiazgi, pędzle, tekstylia, papiery. Niechciane, niewykorzystane, przeznaczone do utylizacji, przeterminowane materiały reklamowe ale również własne podłoża starych rysunków czy grafik, zapisane kartki notatników, próbki nici, metal, plastik stanowią dla mnie materiał budulcowy w montażu modułów do osnowy tkaniny unikatowej. Dostrzegam ich jednostkową urodę, czasem maja dla mnie wartość emocjonalną. Cenię je za niepowtarzalność jaką umożliwiają w dalszym osobistym wykorzystaniu. W moich realizacjach ważny jest akcent emocji zawarty w procesie twórczym, pokazanie niedoskonałości – „błędów” czy przypadku, który jest wynikiem rejestracji rytmów. Dotyczy to zapisu pędzlem, stemplem czy szablonem na powierzchni płótna ale również poprzez montaż modułu większej struktury tkaniny. Otaczający mnie świat dostarcza mi niekończących się inspiracji w konstruowaniu modularnych struktur malarskich i tkackich.
W minionych latach przenosiłam własne obrazy w formie druków na lny, płótna czy bawełniane surówki, a także modyfikowałam powierzchnie tkanin wełnianych i poliestrowych oraz dzianin poprzez cięcie laserem, grawerowanie i hafty. Materiały te ujawniły dalsze możliwości w uzyskaniu autorskich kolekcji ubioru.
Częścią obecnej ekspozycji Pomiędzy materią a metaforą jest prezentacja autorskiego projektu twórczego zrealizowanego w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z zakresu upowszechniania kultury w 2021 roku. Jest to cykl niewielkich form szytych, haftowanych i tkanych inspirowanych polską tkaniną XVI – XVIII wieku. Różnorodność użytych splotów i rodzajów włókien tkackich, bogactwo zestawień barwnych i tematyki wzornictwa oraz jakość zabytkowych: arrasów, tapiserii, pasów kontuszowych, aplikowanych ornatów czy „ukruszenie” ich form spowodowane minionym czasem, stanowią dla mnie wartość dodaną moich inspiracji. W ostatnim czasie mając możliwość fizycznego dotknięcia tkanin historycznych podczas kwerend muzealnych znalazłam możliwość przełożenia tego materialnego jak również mentalnego konkretu w konkret osobisty.

Hanna Wojdała - Markowska

1