PAWEŁ KOTOWICZ - Światłem malowane - 22.07.-14.08.2022 r.

Urodzony w 1968 roku w Chrzanowie /Małopolska/. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w Pracowni Miedziorytu w 1994 roku. Uczestnik wielu plenerów malarskich krajowych i międzynarodowych w Polsce oraz we Włoszech, Grecji, Słowacji, Litwie, Ukrainie i w Indiach.
Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nagradzany na Ogólnopolskim Biennale Pasteli, Triennale z Martwą Naturą oraz Laurem dla Młodych i Złotym Sygnetem „Adiunge optimorum”. Brał udział w ponad 60 wystawach zbiorowych i międzynarodowych m. in. w Niemczech, Holandii, Francji, Włoszech, Japonii, USA, Macedonii, Grecji, Słowacji i Bułgarii.
Autor 45 wystaw indywidualnych w Polsce i poza jej granicami m. in. w Niemczech, Francji, Austrii, Czechach i USA.

Paweł Kotowicz jawi się w swych dziełach jako twórca dojrzały i spełniony, promieniują one bowiem afirmacją życia, pogodą i optymizmem. Harmonia w relacji z naturą i konsekwencja w budowie przekazu plastycznego, oparcie własnego imaginarium o wartości trwałe i niepodważalne, dar szczególny radości i zachwytu wobec Stworzenia - to elementy, które dopełniają jego niepośledni talent. (…)

Zofia Weiss - Nowina Konopczyna (ze wstępu do katalogu wystawy)

(...) gama obrazów Kotowicza tylko z pozoru opiera się na kolorycie lokalnym. W rzeczywistości czerpie on tylko z niego inspiracje. Reszta jest kwestią wyobraźni, dobrego smaku i stanu ducha artysty. A to, że dąży z pełną świadomością do piękna, że potrafi odnaleźć jego kwintesencję równie łatwo w kilku kamieniach, jak monumentalnej architekturze przeszłości, że zatem motyw jest zaledwie emocjonalnym i formalnym impulsem do podjęcia pracy – to wszystko należy już i zależy od artysty. Kotowicz nie mówi bowiem w pokorze: patrzcie, jaki świat jest piękny! Zachwycajcie się nim tak, jak ja się nim zachwycam, lecz powiada – spójrzcie, jaki świat może być piękny zarówno w każdym swoim uogólnieniu, jak fragmencie. I jakże niewiele potrzeba do wydobycia owego piękna. Wystarczy lekkie przesunięcie gamy w stronę tonów ciepłych i życzliwych, puszysta faktura pastelu oraz kompozycyjne uporządkowanie planów, bo przecież sztuka jest w pierwszym rzędzie porządkiem i - gotowe. (...)

Jerzy Madeyski (ze wstępu do katalogu wystawy)

1