MARIA BEREŹNICKA-PRZYŁĘCKA - W moim magicznym domu - malarstwo - 08.04.-03.05.2022 r.

Maria Bereźnicka-Przyłęcka urodziła się w Gliwicach, wychowywała się w rodzinie, w której było wielu znakomitych malarzy, w szczególności brat jej ojca, Kiejstut Bereźnicki. Obecna w domu artystyczna atmosfera sprawiła, że podjęła studia na łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni malarstwa pod kierunkiem profesora Stanisława Fijałkowskiego oraz w pracowni tkaniny unikatowej pod kierunkiem profesora Antoniego Starczewskiego (1969 - 1974).

Na początku swojej drogi twórczej Maria Bereźnicka-Przyłęcka zajmowała się głównie tkaniną unikatową (gobelinem). Jednak zafascynowana malarstwem postanowiła realizować się w tej dziedzinie. Artystka wielokrotnie brała udział w licznych wystawach zbiorowych i poplenerowych, krajowych i zagranicznych. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych, galeryjnych i muzealnych w Polsce , a także w Niemczech, Austrii, Francji, Grecji, Finlandii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii. Maria Bereźnicka-Przyłęcka jest autorką ponad 50. wystaw indywidualnych w Polsce, Niemczech, Austrii, Czechach i USA.
Jest laureatką nagrody Prezydenta Miasta Gliwice w dziedzinie kultury za rok 2010.

źródło: http://www.bereznicka.deal.pl, prestiż - magazyn gliwicki IX/2017

Maria Bereźnicka-Przyłęcka gościła w Galerii BWA z autorską wystawą zatytułowaną „W moim magicznym domu”. Autorka pokazała swoje martwe natury, prace będące swego rodzaju pamiętnikiem, zapełnionym wspomnieniami dobrych chwil, emocji, pór roku, nastrojów, przemyśleń, ale także, a może przede wszystkim, upływającego czasu. Czas symbolizowany przez krzesła – domowe sprzęty, bez których wnętrze byłoby puste i nijakie dotyka każdego, dla każdego biegnie inaczej, dla każdego nieubłagany jest jednocześnie bezcenny, stanowiąc jeden z wymiarów świata materialnego wiąże się z przemijalnością, której przecież wszystko dookoła podlega.

Krajobrazy martwych natur Marii Bereźnickiej-Przyłęckiej przykuwają uwagę, przyciągają i przywołują dobre wspomnienia, które chociaż przeminęły pozostają w nas ciągle żywe i intensywne. I wszystko w nich ma znaczenie: pąki rozkwitających kwiatów i zasuszone trawy, jabłka, owoce awokado i kasztany pieczone żywym ogniem, imbryk na stole i krajobraz za oknem, zwyczajne rzeczy, które budują „domowe ognisko” i ogrzewają swoim ciepłem pochmurne i smutne dni.

Katarzyna Pisarczyk

Strona: 1