Andrzej Luściński - MALARSTWO - 5 - 28 VII 2013 r.

Andrzej Luściński urodził się w 1942 roku w Zawichoście. Studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, kierunek malarstwo - w pracowni profesora Tymona Niesiołowskiego. Dyplom uzyskał w 1969 roku. W latach 1969-87 wykładał na UMCS w Lublinie. Brał udział w licznych wystawach na terenie Polski, m.in. w Lublinie, Szczecinie, Kielcach, Warszawie, Gdańsku i za granicą: w Hiszpanii, Japonii, Portugalii, Wenezueli, Meksyku, USA, Kanadzie. Jest ZPAP Oddział Kielce. Laureat kilkunastu nagród i wyróżnień, m.in. Nagroda Prezesa Oddziału ZPAP Kielce, kilkakrotnie nagradzany i wyróżniany w sandomierskich "Porównaniach", w tym I Nagroda Starosty Powiatu Sandomierskiego w 2003 roku. Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów, galerii, w kolekcjach prywatnych. Uprawia malarstwo i grafikę. Jest rzeczoznawcą MKiDN w dziedzinie malarstwa. Razem z żoną Mirosławą znajdują się w gronie założycieli Przyjaciół Ziemi Zawichojskiej. Mieszka i pracuje w Sandomierzu.

Trudno  45 lat twórczego wysiłku zamknąć ramami czterech ścian Galerii zwłaszcza, gdy artysta tworzy nieprzerwanie, a w kręgu jego zainteresowań znajduje się zarówno abstrakcjonizm jak i realizm.
Wystawa "Malarstwo i grafika - 45 lat pracy twórczej" Andrzeja Luścińskiego w Sandomierskiej Galerii Sztuki Współczesnej jest tylko niewielką częścią bogatego dorobku artysty. Na wystawie można więc zobaczyć prace malarskie z lat 70. i 80. XX wieku, serigrafie (ulubiona technika graficzna, którą artysta posługuje się od wielu lat) oraz cykl "Kapliczek przydrożnych" - kameralnych miniatur malarskich, powstających na przestrzeni kilkudziesięciu lat.
Andrzej Luściński jest niezwykle płodnym i wytrawnym artystą, operującym śmiałą plamą barwną, rozlewającą się na płótnie bądź papierze, czasem też wykorzystującym świetlistość barwy i chropowatość prześwitującego, nie do końca zagruntowanego podłoża - płótna czy kartonu. Jest to szczególnie widoczne w pracach z wcześniejszego okresu twórczości, np. w pejzażach nadwiślańskich z okolic Zawichostu, krajobrazach łąk i rozlewisk czy widoków Sandomierza, w których miękki modelunek i kontrasty światłocieniowe przybliżają artystę do romantyków. W pejzażach sandomierskich, ale nie tylko, po mistrzowsku rozwiązuje kwestie perspektywy. Niewielkie formaty zachwycają swą monumentalnością, przy jednoczesnym zachowaniu harmonii pomiędzy bezmiarem bezkresnego nieba, a górującym nad doliną miasteczkiem, jak np. w pracy "Sandomierz" z 1984 roku.
Zarówno z wczesnych realistycznych prac z lat 70. i 80. XX w., jak i późniejszych emanuje niezwykła wręcz afirmacja piękna natury. I choć w obrazach z tego okresu dominuje niemal monochromatyczna paleta, ograniczona do brązów, ugrów i ciepłych szarości, to w cyklu "Kapliczek przydrożnych" - będących dokumentalnym zapisem mijającego czasu, który często nie oszczędza zabytków "małej architektury" - zmienia się ona w pełną światła i koloru paletę barw z dominującymi świetlistymi błękitami, soczystymi zieleniami czy jaskrawymi żółciami.
Warto też przypomnieć, że artysta w latach 70. i 80. XX w. z powodzeniem zajmował się abstrakcją, głównie liryczną, a jego malarstwo charakteryzował subiektywizm w określaniu wewnętrznych doznań i pragnień, a praca z maszyną matematyczną przy komponowaniu obrazu ("Kompozycje zmienne" z lat 1980-85 - przyp.autorki) pozwalała na obliczanie możliwości kompozycyjnych, dając jednocześnie widowni możliwość dobierania układów kompozycyjnych według indywidualnych upodobań. 1/
            Drugim torem biegnie twórczość Andrzeja Luścińskiego jako grafika. Często opracowywanym tematem są relacje międzyludzkie, które w pracach graficznych zyskały jakby nowy  wymiar. W cyklach "Demony", "Zabawa" czy "Diabelska konwersacja" pojawia się fascynacja abstrakcją, linearyzmem i perspektywą linearną, która jest obecna w większości dzieł. Dzięki tym zabiegom z pozoru chaotycznie rozsypane formy tworzą syntetyczne, zrytmizowane kompozycje, z wyraźnie zaznaczoną linią konturu. Pełne wewnętrznych, dramatycznych napięć, poprzez zastosowanie - dzięki sitodrukowi - najczęściej dwóch lub trzech, nakładających się kontrastowych kolorów, określają ekspresję i dynamikę dzieła, a co za tym idzie gradację uczuć. Andrzej Luściński nie ucieka przed metaforą czy symbolem, kreuje fikcyjny, własny świat, głęboko zakorzeniony w rzeczywistości. Opisuje zjawiska, mające miejsce w realnym świecie, spięcia i zagrożenia różnej proweniencji, ale również piękno i harmonię natury, urok małych miasteczek i dziecięcych zabaw. Jest artystą świadomym swojego kunsztu, o sercu romantyka, wrażliwym zarówno na urodę krajobrazu, jak i piękno ludzkiej duszy.
Katarzyna Pisarczyk, wstęp do katalogu

1/ Marek Juszczyk [w:] Malarstwo Polski Południowo-Wschodniej 1900-1980, praca zbiorowa pod red. Jana Skowronka, Rzeszów 1982 r., s. 52

PATRONAT HONOROWY nad wystawą objęli:
Starosta Powiatu Sandomierskiego - Pan Stanisław Masternak
oraz
Burmistrz Sandomierza - Pan Jerzy Borowski

Zapraszamy na wystawę od 5 do 28 Lipca 2013 r. 

Strona: 1