JERZY TYBURSKI - malarstwo (15.03. - 07.04.2013)

Jerzy Tyburski urodził się w 1964 roku w Lubaczowie. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Studia na Wydziale Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dyplom w 1989 roku. W latach 1986-89 uczęszczał na zajęcia w pracowni malarstwa prof. Mariana Stelmasika i adiunkta Jacka Wojciechowskiego w IWA na Uniwersytecie Marii Curie - Skłodowskiej w Lublinie. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. Członek ZPAP. Tworzy
w dziedzinie malarstwa i grafiki.

"Przyglądam się działalności artystycznej Jerzego Tyburskiego już od dobrych kilku lat, i z miłym zaskoczeniem stwierdzam, że ten skromny, dobrze wychowany twórca, o nieco szelmowskim uśmiechu i wyrafinowanym poczuciu humoru, funkcjonuje na krajowym rynku sztuki coraz lepiej. Ba, wydaje mi się wręcz, że jego pozycja jest na nim coraz mocniejsza, mimo, że proponowane przez niego środki wypowiedzi plastycznej nie mają przecież nic wspólnego z modnymi, obowiązującymi współcześnie w malarstwie polskim trendami i nurtami. Zwłaszcza, że jego bajecznie kolorowe, refleksyjne, pełne zadumy i ukrytej treści obrazy, trudno uznać za skrajnie awangardowe. Mimo to, malarstwo tego związanego z Zamościem - choć urodzonego w Lubaczowie - artysty funkcjonuje jakby na przekór otaczającej go rzeczywistości. I mimo, że nie interesują go eksperymenty formalne, to co proponuje krytykom i widzom sal wystawowych, zarówno na miejscu w bliskim mu mieście, zaprojektowanym z niespotykanym wcześniej rozmachem i harmonią przez Bernarda Morando, jak i w prestiżowych galeriach w najważniejszych ośrodkach życia artystycznego w kraju, jest zdecydowanie uniwersalne, do zaakceptowania zarówno przez wymagających krytyków jak i coraz bardziej wyrobioną publiczność."
Lechosław Lameński, fragment wstępu do katalogu

"(...) W sandomierskiej Galerii artysta zaprezentował prace, które powstały w ciągu ostatnich kilku lat. Wystawa w pierwszej odsłonie dotyka sfery sacrum, druga to sfera profanum i obie opowiadają o rzeczywistości, w której żyjemy. I właśnie rzeczywistość i natura są dla Jerzego Tyburskiego źródłem inspiracji, ciekawość dnia dzisiejszego i fascynacja tym co było. Artysta, odwołując się do tematyki biblijnej przypomina o korzeniach kultury chrześcijańskiej: "Ewa", "Judyta z głową Holofernesa", "Madonna z Dzieciątkiem", "Św. Franciszek nauczający ptaki", "Zmartwychwstanie", to kilka prac z tego cyklu, obecnych na wystawie. Prac, będących artystycznym komentarzem dzieł Hieronima Boscha, Hansa Memlinga, Jana van Eycka. Artysta odwołując się do najlepszych tradycji malarstwa okresu gotyku i renesansu północnoeuropejskiego, pokazuje własną, oryginalną interpretację malarstwa tego okresu. Wyraźnym przykładem jest tutaj chociażby „Madonna z Dzieciątkiem”, będąca cytatem z H. Memlinga – obraz, w którym artysta inteligentnie i z humorem ukazał nie tylko boską, ale też ludzką naturę Dzieciątka Jezus, które zamiast po owoc – będący zapowiedzią męki – jak u Memlinga, sięga po wiatraczek na długim patyczku, symbolizujący beztroskie dzieciństwo.
W opozycji, w sferze profanum pojawiają się wspaniałe martwe natury o wyszukanej, wysublimowanej kolorystyce, gdzie wydłużone nóżki stolików, delikatne i kruche przypominają owadzie odnóża, jak np.: „Martwa Natura z wanienką” czy „Śniadanie”, kobiece akty, m.in. wzruszająca praca „Pamięci Dory Lebenthal” – muzy Bolesława Leśmiana, dla której poeta napisał erotyk „W malinowym chruśniaku”, a która ratując najbiedniejszych zaraziła się tyfusem i zmarła w 1942 roku – wiele mówiący akt z obnażonym sercem, gotowym podjąć się każdego wyzwania.
Jerzy Tyburski nie ulega modom, jest wierny sobie i własnemu postrzeganiu świata i ludzi. Tworzy barwne, pełne ukrytych znaczeń i symboli obrazy, które otwierają nowe przestrzenie i zapraszają do dialogu nie tylko z artystą, ale przede wszystkim z samym sobą."
Katarzyna Pisarczyk

1